Η σχέση πατέρα και παιδιού
Ο δεσμός του μικρού παιδιού με τον πατέρα είναι απαραίτητος για την ομαλή ψυχική του ανάπτυξη, καθώς η μητέρα δεν μπορεί να αναπληρώνει τα πάντα.
Η αλήθεια είναι πως το βρέφος και η επιβίωσή του κατά το πρώτο έτος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πλήρη και αποκλειστική φροντίδα που λαμβάνει από το πρώτο αντικείμενο αγάπης: τη μητέρα του. Εκείνη συμβολίζει την παντοδύναμη πηγή τροφής, ασφάλειας, ανακούφισης και σταθερότητας.
Από το δεύτερο έτος αρχίζει και εισχωρεί ο πατέρας στη ζωή του παιδιού. Μπορεί και συμπληρώνει τις ελλείψεις ή τις πιέσεις της μητέρας, δίνοντας π.χ. περισσότερο χρόνο για παιχνίδι, καθώς οι μαμάδες αναγκαστικά βουλιάζουν στις πρακτικότητες της καθημερινότητας, ενώ παράλληλα εκείνος αρχίζει σταδιακά και λειτουργεί ως πρότυπο.
Το παιδί «ρουφάει» από εκείνον τα χαρακτηριστικά αυτά της προσωπικότητάς του (π.χ. σεβασμός, υπομονή), τα οποία αναπαράγει σταδιακά το ίδιο ως κομμάτια της συμπεριφοράς του ή κινητοποιείται για να τα συναντήσει αργότερα στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους ως επιθυμητές αρετές.
Συμβουλές
Το να είσαι μπαμπάς δεν είναι ένας αυτονόητος ρόλος, σαν ρούχο που φοράς. Τον μαθαίνεις. Είναι καλό οι ρόλοι ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα να είναι σχετικά διαχωρισμένοι. Ο πατέρας ναι μεν έχει συνήθως λιγότερο ποσοτικό χρόνο με το παιδί, αλλά να μπορεί να κάνει μαζί του περισσότερες δραστηριότητες, χωρίς να αρκείται στο να συμπληρώνει τις υποχρεώσεις που δεν πρόλαβε η μητέρα (π.χ. ύπνος, τάισμα).
Ο πατέρας οφείλει να παρέχει ένα είδος αποκλειστικότητας στο παιδί, π.χ. να κουβεντιάζουν, να παίζουν, να του μαθαίνει τον κόσμο, και όχι να λειτουργεί παθητικά ως μία δεύτερη μαμά. Προτείνεται επίσης στους μπαμπάδες:
- Να βρίσκουν έναν τρόπο να συμφωνούν στα βασικά με τη μητέρα.
- Να απενοχοποιηθούν από το φορτίο του ότι «δουλεύω, άρα είμαι κακός μπαμπάς». Ας είναι λίγος ο χρόνος, αλλά γεμάτος!
- Ειδικά για όσους έχουν κόρες, ας φροντίσουν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, τα ανθεκτικότερα ψυχικά τους χαρακτηριστικά, καθότι τα κορίτσια ασυνείδητα ψάχνουν για τα πατρικά τους βιώματα στις ενήλικες ερωτικές τους σχέσεις.
- Να λειτουργούν ως πηγή πειθαρχίας και κανόνων στο σπίτι, ωστόσο αυτά να τα εξισορροπούν με την αγάπη και όχι με την επιβολή εξουσίας, που θρέφει την παθητικότητα και την υποτακτικότητα.
- Να θυμούνται πάντα ότι η άνευ όρων αγάπη είναι η αποτελεσματικότερη συνταγή για να είσαι ο καλός πατέρας.
vivanews.gr
Η αλήθεια είναι πως το βρέφος και η επιβίωσή του κατά το πρώτο έτος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πλήρη και αποκλειστική φροντίδα που λαμβάνει από το πρώτο αντικείμενο αγάπης: τη μητέρα του. Εκείνη συμβολίζει την παντοδύναμη πηγή τροφής, ασφάλειας, ανακούφισης και σταθερότητας.
Από το δεύτερο έτος αρχίζει και εισχωρεί ο πατέρας στη ζωή του παιδιού. Μπορεί και συμπληρώνει τις ελλείψεις ή τις πιέσεις της μητέρας, δίνοντας π.χ. περισσότερο χρόνο για παιχνίδι, καθώς οι μαμάδες αναγκαστικά βουλιάζουν στις πρακτικότητες της καθημερινότητας, ενώ παράλληλα εκείνος αρχίζει σταδιακά και λειτουργεί ως πρότυπο.
Το παιδί «ρουφάει» από εκείνον τα χαρακτηριστικά αυτά της προσωπικότητάς του (π.χ. σεβασμός, υπομονή), τα οποία αναπαράγει σταδιακά το ίδιο ως κομμάτια της συμπεριφοράς του ή κινητοποιείται για να τα συναντήσει αργότερα στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους ως επιθυμητές αρετές.
Συμβουλές
Το να είσαι μπαμπάς δεν είναι ένας αυτονόητος ρόλος, σαν ρούχο που φοράς. Τον μαθαίνεις. Είναι καλό οι ρόλοι ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα να είναι σχετικά διαχωρισμένοι. Ο πατέρας ναι μεν έχει συνήθως λιγότερο ποσοτικό χρόνο με το παιδί, αλλά να μπορεί να κάνει μαζί του περισσότερες δραστηριότητες, χωρίς να αρκείται στο να συμπληρώνει τις υποχρεώσεις που δεν πρόλαβε η μητέρα (π.χ. ύπνος, τάισμα).
Ο πατέρας οφείλει να παρέχει ένα είδος αποκλειστικότητας στο παιδί, π.χ. να κουβεντιάζουν, να παίζουν, να του μαθαίνει τον κόσμο, και όχι να λειτουργεί παθητικά ως μία δεύτερη μαμά. Προτείνεται επίσης στους μπαμπάδες:
- Να βρίσκουν έναν τρόπο να συμφωνούν στα βασικά με τη μητέρα.
- Να απενοχοποιηθούν από το φορτίο του ότι «δουλεύω, άρα είμαι κακός μπαμπάς». Ας είναι λίγος ο χρόνος, αλλά γεμάτος!
- Ειδικά για όσους έχουν κόρες, ας φροντίσουν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, τα ανθεκτικότερα ψυχικά τους χαρακτηριστικά, καθότι τα κορίτσια ασυνείδητα ψάχνουν για τα πατρικά τους βιώματα στις ενήλικες ερωτικές τους σχέσεις.
- Να λειτουργούν ως πηγή πειθαρχίας και κανόνων στο σπίτι, ωστόσο αυτά να τα εξισορροπούν με την αγάπη και όχι με την επιβολή εξουσίας, που θρέφει την παθητικότητα και την υποτακτικότητα.
- Να θυμούνται πάντα ότι η άνευ όρων αγάπη είναι η αποτελεσματικότερη συνταγή για να είσαι ο καλός πατέρας.
vivanews.gr
Η αλήθεια είναι πως κανένα βρέφος δεν πέθανε είτε γιατί η μητέρα του το παράτησε, είτε γιατί η ίδια απεβίωσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ακόμα αλήθεια είναι ότι το βρέφος αντιλαμβάνεται τον πατέρα του σαν γονέα του όπως και την μητέρα του, και παρουσιάζει την ίδια προσκόλληση , ειδικά ελλείψει της μητέρας του.
Και φυσικά, η αγάπη η συμπαράσταση και το αίσθημα ασφάλειας που δημιουργεί ο πατέρας στην μητέρα, είναι απελευθερωτική του ρόλου της.
Και τέλος οι "συμβουλές" που δίνονται υπονομεύουν τόσο τον ρόλο του πατέρα όσο και της σχέσεις του ζευγαριού.
Κανένας δεν γεννήθηκε με το κληρονομικό χάρισμα του γονιού, και οφείλουν και οι δύο, τόσο στον εαυτό τους, την σχέση τους και κυρίως το παιδί τους να έχουν την μέγιστη συνεργασία για το καλό του καρπού της αγάπης τους.
Όλα είναι υποκειμενικά .
ΑπάντησηΔιαγραφή