Μοναξιά.. η μάστιγα της εποχής μας!
Τι κρύβεται πίσω από τη μοναχικότητα;
Πιο καλή η μοναξιά.. από σένα που δεν φτάνω.. μια σε βρίσκω.. μια σε χάνω.. » Μέσα σ’αυτό το στίχο.. κρύβεται όλη η αλήθεια για την «μοναξιά», για τη δυναμικότητα της και για την έξαρση της στις μέρες μας..! Και αναφέρομαι στη μοναξιά που συνοδεύει όλα τα είδη διαπροσωπικών σχέσεων, τόσο των ερωτικών, των φιλικών, όσο και των επαγγελματικών. Άλλωστε έχει τον ίδιο κοινό παρονομαστή: την επιθυμία του να μην πονέσω…
Όπως ο Μικρός Πρίγκιπας στον Πλανήτη του: Η μοναξιά παρέχει ένα αποστειρωμένο περιβάλλον μέσα σε μια ατμόσφαιρα
ασφάλειας, αφού το περιβάλλον αυτό απομόνωσης εξυπηρετεί
το οχύρωμα του εαυτού μας και μας διασφαλίζει την αίσθηση του αδιαφοροποίητου. Το πιο σημαντικό κατά την άποψη μου είναι ότι η μοναξιά μάς εξασφαλίζει αυτό που τρομάζει περισσότερο.. «το να μην πληγωθούμε ξανά…»
Μοναξιά αντί της διαπροσωπικής επαφής;:Οι σχέσεις είναι συνυφασμένες με την έκθεση! Εκτίθεσαι σ’αυτές…, σ’ένα συναισθηματικό κυκεώνα! Οι σχέσεις, εκτός από τα ευχάριστα συναισθήματα, φέρνουν και πόνο, γι’αυτό πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς
την αποτυχία, την απόρριψη και την πικρία.
Είναι φυγόπονοι αυτοί που επιλέγουν τη μοναξιά;; Όχι ακριβώς.. γιατί τον έχουν αντιμετωπίσει τον πόνο. Ως επί το πλείστον είναι άνθρωποι πολύ συναισθηματικοί και συνειδητοποιημένοι, που έχουν βιώσει τη ματαίωση ίσως παραπάνω φορές απ’όσες νομίζουν ότι μπορούν ν’ αντέξουν.. Στο αποστειρωμένο περιβάλλον της μοναξιάς προστατεύουν τον εαυτό τους.. από ενδεχόμενες μετέπειτα σχέσεις που θα τους κάνουν να νιώσουν πόνο γι’ άλλη μια φορά..
Τι κρύβεται πίσω απ’ αυτό;; «Επενδύουμε σε ανθρώπους και στις σχέσεις μας μ’ αυτούς, χωρίς σαφή και ακραιφνή κριτήρια».
Περιμένουμε ν’ ανταποκριθούν οι εκάστοτε επιλογές μας : φίλοι, σύντροφοι, συνάδελφοι , με τον ίδιο τρόπο που θα λειτουργούσαμε και εμείς σε αντίστοιχη περίπτωση..! Χτίζουμε σχέσεις και δεν θέτουμε στα θεμέλια τους το «επί ίσοις όροις».Το αποτέλεσμα αυτό .., μας πληγώνει, μας απογοητεύει, μας ματαιώνει.. και η μόνη άμυνα μας.. είναι να κλειστούμε στο καβούκι μας.., γιατί εκεί δεν θα μας πειράξει κανείς.
Οι σχέσεις δεν είναι τίτλοι ιδιοκτησίας: Αυτό αυτόματα σημαίνει πως πρέπει συνεχώς να προσπαθείς να προσθέτεις ένα λιθαράκι για το χτίσιμο της κάθε διαπροσωπικής σχέσης. Οι σχέσεις απαιτούν έναν αέναο αγώνα…! Δεν έχουμε τον τίτλο του «κολλητού», του «συντρόφου» ή του καλού συνεργάτη.. κι αυτό είναι αρκετό..! Πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι μας αξίζει αυτή η θέση στη ζωή των άλλων…
Αν σας απογοητεύει αυτή η αλήθεια… ,μην επιλέγετε τη μοναξιά για να σωθείτε. Σ’έναν ωκεανό συναισθημάτων , η μοναξιά σαν φουσκωτή σαμπρέλα δεν θα σας σώσει.., θα σας χαρίσει μια πρόσκαιρη ηρεμία, ίσως ανακούφιση… αλλά είμαστε άνθρωποι.. και έχουμε βαθύτερες ανάγκες.., γιατί όπως είπε και ο Αριστοτέλης « Αυτός που ζει μόνος του, είναι η Θεός ή θηρίο». Αν δεν είστε κάτι από τα δύο.. δώστε τη συντροφιά σας, τη φιλία σας, την αγάπη σας και τη συνεργασία σας σε ανθρώπους
που την αξίζουν.., γιατί σίγουρα υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι…
Via
Πιο καλή η μοναξιά.. από σένα που δεν φτάνω.. μια σε βρίσκω.. μια σε χάνω.. » Μέσα σ’αυτό το στίχο.. κρύβεται όλη η αλήθεια για την «μοναξιά», για τη δυναμικότητα της και για την έξαρση της στις μέρες μας..! Και αναφέρομαι στη μοναξιά που συνοδεύει όλα τα είδη διαπροσωπικών σχέσεων, τόσο των ερωτικών, των φιλικών, όσο και των επαγγελματικών. Άλλωστε έχει τον ίδιο κοινό παρονομαστή: την επιθυμία του να μην πονέσω…
Όπως ο Μικρός Πρίγκιπας στον Πλανήτη του: Η μοναξιά παρέχει ένα αποστειρωμένο περιβάλλον μέσα σε μια ατμόσφαιρα
ασφάλειας, αφού το περιβάλλον αυτό απομόνωσης εξυπηρετεί
το οχύρωμα του εαυτού μας και μας διασφαλίζει την αίσθηση του αδιαφοροποίητου. Το πιο σημαντικό κατά την άποψη μου είναι ότι η μοναξιά μάς εξασφαλίζει αυτό που τρομάζει περισσότερο.. «το να μην πληγωθούμε ξανά…»
Μοναξιά αντί της διαπροσωπικής επαφής;:Οι σχέσεις είναι συνυφασμένες με την έκθεση! Εκτίθεσαι σ’αυτές…, σ’ένα συναισθηματικό κυκεώνα! Οι σχέσεις, εκτός από τα ευχάριστα συναισθήματα, φέρνουν και πόνο, γι’αυτό πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς
την αποτυχία, την απόρριψη και την πικρία.
Είναι φυγόπονοι αυτοί που επιλέγουν τη μοναξιά;; Όχι ακριβώς.. γιατί τον έχουν αντιμετωπίσει τον πόνο. Ως επί το πλείστον είναι άνθρωποι πολύ συναισθηματικοί και συνειδητοποιημένοι, που έχουν βιώσει τη ματαίωση ίσως παραπάνω φορές απ’όσες νομίζουν ότι μπορούν ν’ αντέξουν.. Στο αποστειρωμένο περιβάλλον της μοναξιάς προστατεύουν τον εαυτό τους.. από ενδεχόμενες μετέπειτα σχέσεις που θα τους κάνουν να νιώσουν πόνο γι’ άλλη μια φορά..
Τι κρύβεται πίσω απ’ αυτό;; «Επενδύουμε σε ανθρώπους και στις σχέσεις μας μ’ αυτούς, χωρίς σαφή και ακραιφνή κριτήρια».
Περιμένουμε ν’ ανταποκριθούν οι εκάστοτε επιλογές μας : φίλοι, σύντροφοι, συνάδελφοι , με τον ίδιο τρόπο που θα λειτουργούσαμε και εμείς σε αντίστοιχη περίπτωση..! Χτίζουμε σχέσεις και δεν θέτουμε στα θεμέλια τους το «επί ίσοις όροις».Το αποτέλεσμα αυτό .., μας πληγώνει, μας απογοητεύει, μας ματαιώνει.. και η μόνη άμυνα μας.. είναι να κλειστούμε στο καβούκι μας.., γιατί εκεί δεν θα μας πειράξει κανείς.
Οι σχέσεις δεν είναι τίτλοι ιδιοκτησίας: Αυτό αυτόματα σημαίνει πως πρέπει συνεχώς να προσπαθείς να προσθέτεις ένα λιθαράκι για το χτίσιμο της κάθε διαπροσωπικής σχέσης. Οι σχέσεις απαιτούν έναν αέναο αγώνα…! Δεν έχουμε τον τίτλο του «κολλητού», του «συντρόφου» ή του καλού συνεργάτη.. κι αυτό είναι αρκετό..! Πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι μας αξίζει αυτή η θέση στη ζωή των άλλων…
Αν σας απογοητεύει αυτή η αλήθεια… ,μην επιλέγετε τη μοναξιά για να σωθείτε. Σ’έναν ωκεανό συναισθημάτων , η μοναξιά σαν φουσκωτή σαμπρέλα δεν θα σας σώσει.., θα σας χαρίσει μια πρόσκαιρη ηρεμία, ίσως ανακούφιση… αλλά είμαστε άνθρωποι.. και έχουμε βαθύτερες ανάγκες.., γιατί όπως είπε και ο Αριστοτέλης « Αυτός που ζει μόνος του, είναι η Θεός ή θηρίο». Αν δεν είστε κάτι από τα δύο.. δώστε τη συντροφιά σας, τη φιλία σας, την αγάπη σας και τη συνεργασία σας σε ανθρώπους
που την αξίζουν.., γιατί σίγουρα υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι…
Via
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :