Ο δεινόσαυρος που έτρωγε σαν γεράκι
Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει τον τρόπο που έτρωγε ο Αλλόσαυρος, ένας μεσαίου μεγέθους δεινόσαυρος που θεωρείται εξάδελφος του Τυραννόσαυρου Ρεξ.
Οπως φαίνεται ο Αλλόσαυρος δεν καταβρόχθιζε τα θύματα του όπως οι περισσότεροι σαρκοφάγοι δεινόσαυροι αλλά χρησιμοποιούσε μια πιο επιδέξια τεχνική την οποία χρησιμοποιούν σήμερα τα γεράκια.
Η ανασύνθεση
Ο Αλλόσαυρος είχε μήκος 8-12 μέτρα και έζησε στα τέλη της Ιουράσιας Περιόδου πριν από περίπου 150 εκατομμύρια έτη. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Οχάιο πραγματοποίησαν προσομοιώσεις για να μελετήσουν τις κινήσεις του κεφαλιού και του λαιμού του προϊστορικού ζώου.
Παράλληλα έκαναν μαγνητικές τομογραφίες σε διάφορα οστά του σε μια προσπάθεια να συνθέσουν το ανατομικό και «μηχανικό» του προφίλ. Στόχος τους ήταν να βρουν στοιχεία που θα τους έδειχναν πώς οι Αλλόσαυροι άρπαζαν τα θηράματα τους και πώς τα έτρωγαν. Οι ερευνητές συνεργάστηκαν με ειδικούς στην ανατομία για να δημιουργήσουν μια πιστή τρισδιάστατη εικόνα του Αλλόσαυρου.
Το μυϊκό χαλινάρι
Με βάση το μοντέλο που δημιούργησαν οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο Αλλόσαυρος είχε έναν μυ του αυχένα, τον μήκιστο κεφαλικό, τοποθετημένο σε ένα ασυνήθιστο σημείο με αποτέλεσμα ο μυς να λειτουργεί ως ένα είδος χαλινού. Στους περισσότερους σαρκοβόρους δεινοσαύρους συμπεριλαμβανομένου του T.rex ο συγκεκριμένος μυς εκτεινόταν από τη μια πλευρά του αυχένα ως μια οστική δομή στο αντίστοιχο πίσω μέρος του κρανίου. Οι περισσότεροι δεινόσαυροι είχαν δύο τέτοιους μυς, έναν σε κάθε πλευρά του κεφαλιού.
«Αυτός ο μυς λειτουργεί όπως τα χαλινάρια του αλόγου όταν ο αναβάτης τα τραβά. Αν ο μυς στη μια πλευρά συσπάται το κεφάλι θα στραφεί προς εκείνη την κατεύθυνση αν όμως ενεργοποιηθούν και ο δύο μυς τότε τραβούν πίσω το κεφάλι» αναφέρει ο παλαιοντολόγος Ερικ Σνίβελι, επικεφαλής της έρευνας.
Ο «γερακίσιος» μυς
Ωστόσο στον Αλλόσαυρο φαίνεται ότι ο μυς αυτός ήταν τοποθετημένος σε αρκετά χαμηλότερη σημείο του κεφαλιού, γεγονός που σημαίνει ότι ο δεινόσαυρος κινούσε αυχένα και κεφάλι με διαφορετικό τρόπο από ό,τι οι υπόλοιποι. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι το κρανίο του Αλλόσαυρου ήταν πιο ελαφρύ σε σχέση με εκείνα των άλλων δεινοσαύρων.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτές οι ανατομικές διαφορές έκαναν τον Αλλόσαυρο πιο επιδέξιο στην κατανάλωση της τροφής. Με απλά λόγια δεν έπεφτε με…τα μούτρα πάνω στην τροφή του όπως οι περισσότεροι σαρκοβόροι δεινόσαυροι. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο Αλλόσαυρος έτρωγε το θήραμα του με τρόπο παρόμοιο με τα μικρά γεράκια.
«Ο Αλλόσαυρος είχε μια μοναδική ικανότητα να "μαγκώνει" με το κεφάλι του τα θηράματα. Μπορούσε να κατεβάζει το κεφάλι του πιάνοντάς τα, να το κρατάει εκεί και στη συνέχεια να το τραβάει απότομα προς τα επάνω και πίσω χρησιμοποιώντας τον αυχένα αλλά και το σώμα του, με αποτέλεσμα να αποσπά το ‘ψαχνό’ από το κουφάρι» αναφέρει ο Σνίβελ. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Palaentologia Electronica».
Οπως φαίνεται ο Αλλόσαυρος δεν καταβρόχθιζε τα θύματα του όπως οι περισσότεροι σαρκοφάγοι δεινόσαυροι αλλά χρησιμοποιούσε μια πιο επιδέξια τεχνική την οποία χρησιμοποιούν σήμερα τα γεράκια.
Η ανασύνθεση
Ο Αλλόσαυρος είχε μήκος 8-12 μέτρα και έζησε στα τέλη της Ιουράσιας Περιόδου πριν από περίπου 150 εκατομμύρια έτη. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Οχάιο πραγματοποίησαν προσομοιώσεις για να μελετήσουν τις κινήσεις του κεφαλιού και του λαιμού του προϊστορικού ζώου.
Παράλληλα έκαναν μαγνητικές τομογραφίες σε διάφορα οστά του σε μια προσπάθεια να συνθέσουν το ανατομικό και «μηχανικό» του προφίλ. Στόχος τους ήταν να βρουν στοιχεία που θα τους έδειχναν πώς οι Αλλόσαυροι άρπαζαν τα θηράματα τους και πώς τα έτρωγαν. Οι ερευνητές συνεργάστηκαν με ειδικούς στην ανατομία για να δημιουργήσουν μια πιστή τρισδιάστατη εικόνα του Αλλόσαυρου.
Το μυϊκό χαλινάρι
Με βάση το μοντέλο που δημιούργησαν οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο Αλλόσαυρος είχε έναν μυ του αυχένα, τον μήκιστο κεφαλικό, τοποθετημένο σε ένα ασυνήθιστο σημείο με αποτέλεσμα ο μυς να λειτουργεί ως ένα είδος χαλινού. Στους περισσότερους σαρκοβόρους δεινοσαύρους συμπεριλαμβανομένου του T.rex ο συγκεκριμένος μυς εκτεινόταν από τη μια πλευρά του αυχένα ως μια οστική δομή στο αντίστοιχο πίσω μέρος του κρανίου. Οι περισσότεροι δεινόσαυροι είχαν δύο τέτοιους μυς, έναν σε κάθε πλευρά του κεφαλιού.
«Αυτός ο μυς λειτουργεί όπως τα χαλινάρια του αλόγου όταν ο αναβάτης τα τραβά. Αν ο μυς στη μια πλευρά συσπάται το κεφάλι θα στραφεί προς εκείνη την κατεύθυνση αν όμως ενεργοποιηθούν και ο δύο μυς τότε τραβούν πίσω το κεφάλι» αναφέρει ο παλαιοντολόγος Ερικ Σνίβελι, επικεφαλής της έρευνας.
Ο «γερακίσιος» μυς
Ωστόσο στον Αλλόσαυρο φαίνεται ότι ο μυς αυτός ήταν τοποθετημένος σε αρκετά χαμηλότερη σημείο του κεφαλιού, γεγονός που σημαίνει ότι ο δεινόσαυρος κινούσε αυχένα και κεφάλι με διαφορετικό τρόπο από ό,τι οι υπόλοιποι. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι το κρανίο του Αλλόσαυρου ήταν πιο ελαφρύ σε σχέση με εκείνα των άλλων δεινοσαύρων.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτές οι ανατομικές διαφορές έκαναν τον Αλλόσαυρο πιο επιδέξιο στην κατανάλωση της τροφής. Με απλά λόγια δεν έπεφτε με…τα μούτρα πάνω στην τροφή του όπως οι περισσότεροι σαρκοβόροι δεινόσαυροι. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο Αλλόσαυρος έτρωγε το θήραμα του με τρόπο παρόμοιο με τα μικρά γεράκια.
«Ο Αλλόσαυρος είχε μια μοναδική ικανότητα να "μαγκώνει" με το κεφάλι του τα θηράματα. Μπορούσε να κατεβάζει το κεφάλι του πιάνοντάς τα, να το κρατάει εκεί και στη συνέχεια να το τραβάει απότομα προς τα επάνω και πίσω χρησιμοποιώντας τον αυχένα αλλά και το σώμα του, με αποτέλεσμα να αποσπά το ‘ψαχνό’ από το κουφάρι» αναφέρει ο Σνίβελ. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Palaentologia Electronica».
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :